រឿងអាថ៌កំបាំងស្នេហ៍​ | Mystery of Love _ Part 02

អាថ៌កំបាំងស្នេហ៍ (Mystery of Love)
និទានដោយខ្ញុំបាទ ពៅ តារា
ភាគ០២

ក្រោយពេលបានទៅសិក្សានៅអនុវិទ្យាល័យនោះបានមួយរយៈ នាង បទុម ហាក់ដូចមានទឹកចិត្ត​សប្បាយ​រីករាយមែនទែនសម្រាប់ការឆ្នាំសិក្សាថ្មី ២០០៦-២០០៧ របស់នាងជាមួយនឹងមិត្តភ័ក្រ្តថ្មី​ប្រុសស្រីរបស់នាងក្នុងការសិក្សាចំណេះដឹងទូទៅដ៏ស៊ីជម្រៅមួយកម្រិតទៀត ដែលធ្វើអោយ​នាង​ជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍ក្នុងការក្រេបយកចំណេះដឹងថ្មីៗជាមួយលោកគ្រូអ្នកគ្រូយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ជាទីបំផុត។ វាហាក់ដូចពិភពលោកដ៏ថ្មីមួយសម្រាប់នាងក្នុងការឈានជើងចូលមកដល់នៅសាលាដ៏ល្អស្រស់បំព្រងមួយនេះ ដែលពីមុនឡើយ នាងមិនដែលនឹងគិត ឬនឹកស្មានដល់នោះទេ។ វាហាក់ដូចខុសគ្នាពី​កាលដែលនាងមកដល់សាលានេះដំបូង។ នាងពិតជាមានអារម្មណ៍ថា ឯកកោណាស់។ តែអ្វីគ្រប់យ៉ាងបានផ្លាស់ប្តូរស្ថានការណ៍ដ៏លំបាកតានតឹងមួយនោះ ក្រោយពេលមួយរយៈ។ នាងរៀនប្រឈមមុខនឹងអ្វីដែលនាងកំពុងតែជួប ហើយដើរឆ្ពោះទៅមុខដោយឥតមានងាករេ។ ទោះបីជា ការធ្វើដំណើររបស់នាងហាក់ដូចមិនសូវងាយស្រួលក៏ពិតមែន តែនាងរីករាយ​នឹងខ្សែជីវិតបែបនេះ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ នាងតែងក្រោកពីដំណេកពីព្រលឹមម៉ោង៥ទាបភ្លឺ ដើម្បីស្រុះស្របអាហារពេលព្រឹត្ត និងរៀបចំខ្លួនមុននឹងចេញ​ដំណើរទៅសលាររៀន​អោយ​ទាន់ពេល។ ព្រោះ នាងត្រូវចេញពីផ្ទះនៅម៉ោងប្រហែល៦ព្រឹក ដើម្បីទៅអោយដល់សាលារៀន​នៅម៉ោងជិត៧។ បើមិនដូច្នោះទេ ប្រសិនបើនាងទៅដល់យឺត ឬមិនទាន់ពេលគោរពទង់​ជាតិ​នោះ​ទេ គឺច្បាស់ណាស់ ថានាងនឹងត្រូវទទួលពិន័យពិតជាមិនខានឡើយ។ ទោះបីជា នាងជាមនុស្ស​រហ័សរហួន​យ៉ាងនេះក្តី តែមានថ្ងៃមួយនាងត្រូវបានទទួល​ពិន័យអោយដងទឹកស្រោចផ្កានៅ​បរិវេណ​សាលាចំនួន៥ឡាំង ព្រោះតែនាងបានមកសាលាយឺតប្រហែកកន្លះម៉ោង ដោយសារ​ថ្ងៃនៅ​ម៉ូតូ​របស់នាងបានបែកកង់តាមផ្លូវដោយធ្វើដំណើរពីទិសខាងកើតលិច។ ពោលគឺ ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ផ្ទះរបស់នាងទៅសាលារៀនពីព្រលឹមចេញ ហើយព្រលប់ចូល។ ថ្ងៃនោះហើយ បានធ្វើ​អោយ​នាងមិនអាចបំភ្លេចបានព្រោះថ្ងៃនោះបានភ្លក់រសជាតិល្វីងជូរចត់ជាលើកដំបូងនៅឯសាលារបស់នាង។ តែមិនបានប៉ុន្មាននាទីផង អ្វីៗបានប្រែជាស្រស់បំព្រងទៅវិញ ភាពល្វីងជូរចត់បាន​បន្សាប​បន្តិច​ម្តងៗ​ជាមួយភាពផ្អែមល្ហែងឡែមៗលាយលំដោយអារម្មណ៍ពុះកញ្ច្រូល និងភ័យផងអរផង ដោយស្ទើរតែហាស្តីមិនរួច ហើយបិទមាត់មិនជិត។ ពពកខ្មៅប្រែក្លាយជាពពកស មេឃ​ស្រទុំ​បែរ​ជា​ស្រឡេះ ផ្កាស្រពោនបែរជារីកស្គុះស្គៀយ ដើមឈើក្រៀមស្វឹតបែរជាបៃតងខ្ចី។ ថ្ងៃនោះ មានសិស្សជាច្រើនបានមកយឺតដូចនាង បទុម ដែរ ម្ល៉េះហើយអ្នកគ្រប់គ្នាត្រូវ​ទទួល​ពិន័យ​ដូចៗ​គ្នា។ ពេលនាងចូលទៅដល់ថ្នាក់រៀន នាងបានអង្គុយតុជាមួយមិត្តរួមថ្នាក់របស់នាងដូចសព្វដង តែនាងអង្គុយបណ្តើរ និយាយបណើរទៅកាន់មិត្តរបស់នាងថា ថ្ងៃនេះគ្នាពិតជាសួយណាស់។
មិត្ត​ភ័ក្រ្តនាង បទុម គឺឈ្មោះនាង វត្តី បានសួរនាងថា តើហេតុអ្វីបានជាឯងមករៀនយឺតម៉្លេះថ្ងៃនេះ?
បទុម៖ ព្រោះតែម៉ូតូគ្នា វាបែកកង់តាមផ្លូវនឹងណា! ហើយមកដល់សាលា​ត្រូវសាលាដាក់​ពិន័យ​ទៀត។

វត្តី៖ តែទឹកមុខរបស់ឯងថ្ងៃនេះ ដូចជាស្លន់ស្លោរ ហើយមុខឯងឡើងក្រហមខុសពីធម្មតា តើឯងកើតអី សំឡាញ់?
បទុម៖ គ្នា! គ្មានអីឯណា! ប្រហែលមកពីគ្នា ត្រូវទទួលពិន័យអោយដង​ទឹក៥ឡាំង​ក្រោម​កណ្តាល​ថ្ងៃ​ហើយមើលទៅ។
វត្តី៖ មិនមែនអញ្ចឹងទេដឹងអី?
បទុម៖ ពិតមែនណា! ប៉ុន្តែតាម​ពិតទៅ កាលពីព្រឹកនោះ នាងបានជួបបុរសម្នាក់ បុរសរូបរាងសង្ហារ​ម្នាក់នោះបានមកសួរនាំនាងខណៈពេលដែលត្រូវទទួលពិន័យជាមួយគ្នា។ ដូច្នេះហើយ ធ្វើអោយ​នាង​ភ័យផងអរផងពេលខ្លួននាងមានបុរសសង្ហារដែលមានរូបខ្ពស់ សម្បូរស្រអែម​មក​ជិត​នាង​ដូច្នោះ។ វាហាក់ដូចជាធ្វើអោយអារម្មរណ៍របស់នាងអណ្តែងអណ្តូលលើវេហា។   
ប៉ុន្មានសប្តាហ៍ក្រោយមក...!